Μικρά μου, άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Όλοι μεγαλώσαμε ένα χρόνο και γίναμε σίγουρα λίγο πιο σοφοί σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Κάθε φορά περιμένουμε να έρθει η 15η Ιουνίου με αγωνία. Ζητάμε την ξεκούραση, τη θάλασσα και την ξεγνοιασιά με αγωνία. Εμένα όμως θα μου λείψετε. Θα μου λείψουν οι φωνές σας, οι γκρίνιες σας, οι απορίες σας και φυσικά οι στιγμές που μοιραζόμασταν κομμάτια από τις πιο βαθιές σκέψεις μας μέσα στη σχολική αίθουσα. Μια αίθουσα που μπορεί να ήταν μικρή για είκοσι πέντε παιδιά, αλλά αρκετά μεγάλη για να χωρέσει πολλή αγάπη και πολλά χαμόγελα. Εγώ σήμερα είμαι χαρούμενη, όχι μόνο γιατί είδα τα ζωηρά ματάκια σας χαρούμενα, αλλά γιατί πήρα πολλές αγκαλιές. Αγκαλιές αληθινές και ζεστές. Γέμισε η καρδιά μου από αγάπη κι ένας δάσκαλος πιστέψτε με...δε ζητάει τίποτε άλλο. Η αγάπη σας σήμερα με έκανε να πετάξω στα σύννεφα. Θα σας ευχηθώ λοιπόν κι εγώ να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι. Κοιτάξτε να γεμίσετε τις μπαταρίες σας, να περάσετε όσο καλύτερα μπορείτε και έρθετε πίσω στην τάξη μας γεροί και δυνατοί. Η Πέμπτη τάξη είναι μόλις λίγους μήνες μακριά και ένα νέο ξεκίνημα μας περιμένει. Σας περιμένω λοιπόν και πάλι το Σεπτέμβρη!
Σας αγαπώ!
Κυρία Αναστασία