Φιλοζωική εταιρεία Κομοτηνής

Παιδάκια μου καλά, η ανάρτηση αυτή δε θα είναι από τις συνηθισμένες. Δεν αφορά στα μαθήματα, ούτε στα υπέροχα πράγματα που μπορεί κανείς να βρει ταξιδεύοντας στο διαδίκτυο. Αφορά στην ανθρώπινη ψυχή και στο πόσο μπορεί ο καθένας μας να σοκαριστεί από εικόνες που ναι μεν τις ξέρει,αλλά ποτέ δεν τις έχει δει από κοντά.

Σήμερα για να μην τα πολυλογώ βρέθηκα στο χώρο της Φιλοζωικής Εταιρείας Κομοτηνής. Σε ένα χώρο που φιλοξενούνται πολλά αδέσποτα σκυλιά, από κουτάβια μέχρι γέρικα...μικρά,μεγάλα,ζωηρά,ήσυχα...όλα εκεί. Ξεχασμένα ή παρατημένα από τα πρώην αφεντικά τους ή από όλους εμάς που έχουμε πάρει ένα σκύλο κι όταν τον βαρεθήκαμε τον παρατήσαμε. Τα μέλη της εταιρείας τα φροντίζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, οι συνθήκες όμως είναι δύσκολες.

Δε σας τα γράφω αυτά για να σας στενοχωρήσω. Απλά θέλω ,επειδή είχαμε συζητήσεις κατά καιρούς μέσα στην τάξη, όταν αποφασίσετε να πάρετε ένα ζωάκι να ξέρετε πως είναι δέσμευση για μια ζωή. Δεν είναι παιχνίδι που το βαριόμαστε και μετά το αφήνουμε στην άκρη. 

Ξέρω πως όλοι σας έχετε δυνατές καρδιές με πολύ χώρο για αγάπη...γι' αυτό και σας τα γράφω όλα αυτά.

Αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο ιστολόγιο της φιλοζωικής .Θα δείτε και τις ψυχούλες που φιλοξενούν. Κάντε κλικ στην εικόνα.